کجای آمریکا میخوای بری اسدالله خان؟! (قسمت دوم)

کجا بودیم؟ آها تو آتلانتا داشتیم آفتاب میگرفتیم. میدونم شما هم مثل من یه دل نه صد دل عاشق این منطقه شدی. ولی باید جمع کنیم بریم بقیه جاهای آمریکا رو هم ببینم. تا یادم نرفته, یادت نره که مایو و حوله برداری که از اینجا به بعد کلی تو گرما و beach خواهیم بود.

کجا بودیم؟ آها تو آتلانتا داشتیم آفتاب میگرفتیم. میدونم شما هم مثل من یه دل نه صد دل عاشق این منطقه شدی. ولی باید جمع کنیم بریم بقیه جاهای آمریکا رو هم ببینم. تا یادم نرفته, یادت نره که مایو و حوله برداری که از اینجا به بعد کلی تو گرما و beach خواهیم بود.

– Georgia را که بریم پایینتر, میرسیم به فلوریدا, جایی که به چهار چیزش معروفه, پرتقالش, بازنشسته هاش, کوبایی هاش و hurricane هاش. سه تای اول هیچی, ولی لامصب چهارمی زهره آدم رو میبره. از بس که هواش عالیه, نصف جماعت کبک زمستون میان میامی. خداییش جز هوا و مارگاریتا چیزی واسه عرضه نداره. پول داری برو توش. اگه نداری, کاری با اونجا نخواهی داشت. میگم اسدالله خان, تا اینجاییم, بزن بریم لب ساحل حالشو ببریم. تا یادم نرفته, اینجام مثل کبک خودمونه, باید بگی “hola amigo” تا تحویلت بگیرن.
– دیگه از فلوریدا پایینتر که نداریم, طرف شرق هم که بریم میافتیم تو آب, پس باید بریم به طرف غرب. بعد از Louisiana (که همون deep south ه), میافتیم وسط تگزاس. ببین اسدالله خان, تگزاس درست برعکس بوستونه, یعنی این جماعت اعتقادی به دولت و مولت ندارن. میگن هر چی دولت کوچکتر, دردسرش کمتر. بوش رو یادت میاد؟ بچه ناف تگزاس بود, Cowboy و Ranch و کلاه تگزاسی و شیشلول به کمر. اگه از مالیات و هر چی دولته حالت بد میشه, جات اونجاس. ولی ملتش خیلی مذهبین ها, گفته باشم.
– تگزاس و صحرا و وانت های لوکس رو که رد کنیم, میریم تو یه جایی که نصف جماعت ایرونی اونجان. اونم جایی نیست جز کالیفرنیای جنوبی و لوس آنجلس و سنت دیگو .فکر کنم همه مون یه دخترخاله یا پسرعمو اونجا داشته باشیم. لوس آنجلس عینهو تهرون خودمونه, نون ندارن بخورن, پیاز میخورن اشتهاشون باز شه. همگی credit card ها رو به سقف چسبوندن که سوار BMW بشن. تو سوپر مارکتهاش هم بجای نون, بوتاکس میفروشن. ولی خداییش اگه بهشت وجود داشته باشه, یا اینجاس یا کپی برابر اصلش اون بالا مالاها یه جایی پشت ابرهاس. هواش یا خوبه یا عالیه. جور دیگه ایی نداره. اگه کار بهت دادن, به این شرط که مرض “چشم و هم چشمی” نمیگری, برو که نونت تو روغنه. راستی با اینکه لاس وگاس نزدیکه, شما بیا یه آقایی بکن و زیاد نرو.
– حالا میخوای یه جای بهتر از کالیفرنیای جنوبی رو ببینی؟ برو طرف شمال, طرفهای سانفرانسیسکو. راستی ببینم اسدالله خان, شما نسبتی با اسدالله میرزایی که تو دایی جان ناپلئون بود نداری؟ شما رو نمیدونم ولی ایشون که دلش واسه سانفرانسیسکو غش میرفت. خداییش هر چی از خوبیش بگم کم گفتم. کلاس بوستون, با هوای بهتر. شاید یکی از بهترین جاهای دنیا برای زندگی باشه, البته اگه توش کار پیدا کنی.
– کجا مونده که ببینیم؟ فرمون رو بچرخون به سمت وسط امریکا. وسطش بیشتر مناطق کشاورزی و شهرهای کوچیکه. زندگی های آروم و ارزون. ولی کار توش سخت پیدا میشه. شمالش یا همون South & North Dakota و Montanaکه خیلی شبیه وسط کانادا خودمونه, مناطق کشاورزی بسیار وسیع با زمستانهای سرد و طولانی.
– البته یه چندتا شهر استثنا هم داریم, یکیش Chicago ه. با اینکه وسط امریکاست ولی شبیه شرقه. جای خوبیه بخصوص واسه Business کلاه, از بس که توش باد میاد.Seattle هم جای خوبیه واسه زندگی, هواش مثل ونکوور خودمونه. ببین اسدالله خان طرفهایDetroit تا میتونی آفتابی نشو . حیوونی شهرش ورشکسته شده. قبلا ها قطب صنعت اتومبیل سازی بود. ولی از بس که این کارخونه های ماشین سازی آمریکا, ماشین بی کلاس تحویل ملت دادن, شهرش از فروغ افتاد. البته تو دهه های گذشته یه مشکل اختلاف نژادی هم پیدا کردن که شهر رو برد تو کما.

ببینم اسدالله خان حالا که همه جای امریکا رو دیدیم و داریم برمیگردیم کانادا, با یه iced cap دبش از Tim Horton موافقی؟