مهاجرت یا تبعید

افراد معمولا به دو ‌دلیل از خانه پدری و سرزمین مادری خود کوچ ‌میکنند. افراد یا با خواست خود مهاجرت میکنند و یا تبعید می‌شوند و ناخواسته از سرزمین خود رانده می‌شوند. البته موارد خاکستری و جابجایی بین این دو‌گزینه هم میبایست در نظر گرفته شود.

فرق این دو:
– انتخاب: مهاجر سرزمین جدید را انتخاب کرده است. فرد تبعیدی سرزمین جدید را انتخاب نکرده است.
– بازگشت: مهاجر حق بازگشت به سرزمین مادری را دارد. فرد تبعیدی چنین حقی ندارد.
– انرژی: فرد مهاجر تمام هم و غم و انرژی خود را برای هموار کردن مشکلات مهاجرت و ساختن خانه در سرزمین جدید میگذارد. ولی، فرد تبعیدی، از خانه پدری دور افتاده است و تمام انرژی خود را صرف بازگشت می‌کند.
– مشارکت: فرد مهاجر به عنوان یکی از افراد جامعه در سرزمین جدید، در تمام تصمیمات مشارکت فعال دارد. اما، فرد تبعیدی، سرزمین جدید برایش موقتی است و مشارکت چندانی در جامعه جدید ندارد.
– سرزمین مادری: هرچند فرد مهاجر، هنوز دلبستگی، خاطره و خانواده در سرزمین مادری دارد، اما مسایل سرزمین مادری، مسایل دست اول فرد مهاجر نیستند. در مقابل، کوچکترین تغییری در سرزمین مادری از نظر فرد تبعیدی دور نمیماند. فرد تبعیدی، تمام اخبار و وقایع سرزمین مادری را به دقت دنبال کرده و سعی در تاثیرگذاری سازنده در این تغییرات دارد.
– آینده: مهاجر آینده خود را در سرزمین جدید جستجو می‌کند. در حالی که فرد تبعیدی، آینده را در بازگشت میبیند.
– پل: برای فرد مهاجر ، سرزمین مادری پلی است برای موفقیت در سرزمین جدید. در مقابل، از نظر فرد تبعیدی، سرزمین جدید پلی است برای بازگشت.
– نسل دوم: اکثر افراد نسل دوم مهاجرین، کاملا سرزمین جدید را خانه خود ساخته اند. ولی نسل دومی های افراد تبعیدی، در واقع نسل اول مهاجرین هستند و میبایست بین خانه جدید و خانه پدری تصمیم بگیرند. البته اکثرا مهاجرت را انتخاب میکنند.

یک جا، میبایست نشست و با خود خلوت کرد که آیا ما مهاجر هستیم و یا تبعیدی؟

وقت و انرژی همه ما محدود است، هر دو بودن به معنی هیچیک نبودن است.

من مهاجرم.

رضا پارسانژاد