اخیرا در اعتراض به واکسن اجباری، جمعی از کامیون داران دست به اعتراض زده از هر سو به سمت اتاوا در حرکتند. این اعتراض، حمایت برخی از گروه ها و اشخاص با نیات مختلف را به همراه داشته است.u من نیز به واکسن اجباری معترضم. به نظر من، بیش از دو‌حالت برای کارکرد واکسن کویید متصور نیست: یا کار می‌کند و کسی را که واکسن زده از ابتلا محفوظ می‌کند. کارکردهای ثانوی واکسن از قبیل خفیف تر بودن بیماری در افراد واکسینه نیز متصور است که مورد بحث واقع خواهد شد. در مورد دوم، چه اصراری برای واکسنیه کردن ۱۰٪ جامعه است، در حالی که ۹۰٪ جامعه که واکسینه شده اند هنوز مبتلا می‌شوند. واضح است که این واکسن، کارکرد اولیه هر واکسن (که شرط عدم ابتلا است ) را ندارد. این دقیقا مرا به یاد حجاب اجباری و بهانه سلامت جامعه میندازد. در پاسخ به میزان بالای بستری شدن افراد واکسینه نشده، میتوان گفت، این دقیقا انتخاب این افراد است، هر چند که برای این افراد خطرناک و برای جامعه پر هزینه است. فقط افراد ضد-واکسن نیستند که هزینه درمان جامعه را بالا میبرند. به طور مثال، ما، به افراد چاق، کوپن غذای رژیمی نمیدهیم. هنوز در جامعه سیگار و الکل توزیع می‌شود و یا ما هنوز در روزهای برفی و طوفانی اجازه رانندگی داریم، در صورتی که تمام موارد یاد شده، هزینه درمان را برای جامعه بیشتر می‌کند. این هزینه ایست که میبایست در یک جامعه آزاد پرداخت کرد. به نظر من، این ویروس از حالت پاندمی خارج شده و به حالت اندمی یا بومی در آمده است. ما میبایست یاد بگیریم که چطور با این ویروس زندگی کنیم. ما شاهد خواهیم بود که هر ساله سویه های جدیدی به این مجموعه اضافه می‌شوند که شاید واکسن های موجود کمترین تاثیری بر روی آن نداشته باشند و واکسن های جدیدتری را مطالبه کنند. آیا ما هنوز به ارایه پاسپورت واکسن پافشاری خواهیم کرد؟ جدیدا، در کبک، برای ورود به فروشگاهها، میبایست این پاسپورت را ارایه داد، هرچند که وجود این پاسپورت و پاندمی (به پایان رسیده) شک و شبهات زیادی را بر می انگیزد. متاسفانه، سیاستمداران، از هر آب گل آلودی، در حال گرفتن ماهی خودشان هستند. این عمر من و شماست که “در انتظار “ سپری می‌شود.
|
