من چه جوری به شما حالی کنم که “بابا نیویورک تو امریکاست, آمریکا که تو نیویورک نیست!”. فکر نکن الان پاتو گذاشتی اونور مرز همه ساختمونها میشن شونصد طبقه و همه خانمها عینهو آنجلینا جولی و جنیفر لوپز لباس میپوشن و مثل پاریس هیلتون و کیم کارداشیان open تشریف دارن. همه مرداش هم دو غلو نچسبیده برت پیت و جرج کلونی هستن. حتما هر جا هم که از یه آسمون خراش در میای, با اینکه دم در ساختمونش یه بنز 500 منتظر شماست, شما حال میکنی با لهجه ناب نیویورکی (که تو دماغیه) داد بزنی “Taxi،Taxi” تا یه تاکسی زرد قلمبه جلو پاهات ترمز کنه. نه عزیز اینجوریها نیست. ببین اسدالله خان, اینها که دیدی یه سریش تو فیلم بوده, یه سریش تو خواب. آمریکای واقعی با آمریکای هالیوودی فرق داره. میپرسی فرقش چیه؟ اگه میخوای بدونی, آروم بشین اینجا, اینقده تو اتاق رژه نرو تا واست بگم. خداییش سرمون گیج رفت از بس که شما عقبگرد و به چپ چپ کردی
من چه جوری به شما حالی کنم که “بابا نیویورک تو امریکاست, آمریکا که تو نیویورک نیست!”. فکر نکن الان پاتو گذاشتی اونور مرز همه ساختمونها میشن شونصد طبقه و همه خانمها عینهو آنجلینا جولی و جنیفر لوپز لباس میپوشن و مثل پاریس هیلتون و کیم کارداشیان open تشریف دارن. همه مرداش هم دو غلو نچسبیده برت پیت و جرج کلونی هستن. حتما هر جا هم که از یه آسمون خراش در میای, با اینکه دم در ساختمونش یه بنز 500 منتظر شماست, شما حال میکنی با لهجه ناب نیویورکی (که تو دماغیه) داد بزنی “Taxi،Taxi” تا یه تاکسی زرد قلمبه جلو پاهات ترمز کنه. نه عزیز اینجوریها نیست.
|

